NC : Park Chanyeol

NC : Park Chanyeol

By PPRLIOCY

“ปล่อย! กรี๊ดดดดดดด ปล่อยนะ!” ฉันพูดออกมาเมื่อชานยอลฮยองปล่อยริมฝีปากฉันให้เป็นอิสระ แต่กลับเลื้อนใบหน้าลงไปยังซอกคอฉันแทน  ริมฝีปากของชานยอลฮยองทำงานได้ดีเกินไป เพราะไม่ว่ามันจะจูบหรือขบเม้มตรงไหนก็ทำให้ร่างกายฉันสั่นไปหมด และเหมือนว่าสติของเขาจะหลุดไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ฉันรู้สึกหนาวขึ้นมาทันทีเมื่อชานยอลฮยองกระชากเสื้อเสื้อนักเรียนชายออกจากตัวฉัน  มือของเขาก็กำลังแกะเข็มขัดออกจากกางเกงฉันไปด้วย  จงอินอ่า...ช่วยฉันด้วย...ฉันกลัวเหลือเกิน.........

โป๊ก!!

“โอ้ยยยยยยยย” ฉันตั้งสติและหยิบนาฬิฟาตั้งโต๊ะที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงขึ้นมาฟาดเข้าไปที่ศีรษะของชานยอลที่กำลังจูบเม้มอยู่บนหน้าอกของฉันทันที  ฉันใช้ช่วงโอกาสที่ชานยอลฮยองเอาไปมือไปจับแผลที่ศีรษะของเขา ผลักเขาออกและรีบวิ่งไปยังประตู ไม่สนใจเลือดสีแดงสดไหลที่ออกมาจากแผลบนศรีษะของเขา

“กรี๊ดดดดดดดดด” แต่ยังไม่ทันได้ไปถึงประตูฉันก็โดนชานยอลกระชากเอวกลับไปซะก่อน !

ตุ้บ!

“จะไปหนีไปไหนยัยตัวแสบ!” ชานยอลฮยองพูด เอามือไปแตะที่แผลของเขาแล้วมองหน้าฉันอย่างด้วยแววตาที่ดุดันกว่าเดิม

“ชอบรุนแรงก็ไม่บอก  ฉันจะได้ไม่ต้องยั้งมือ!” ชานยอลฮยองปล่อยแผลที่ศีรษะแล้วถอดเข็มขัดออกจากกางเกง  ฉันได้แต่กำผ้าปูที่นอนด้วยความกลัว หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ชานยอลดักทางหนีเอาไว้ทุกทาง

“ไม่! ปล่อยนะ ฉันเกลียดนาย!!” ฉันบอกแล้วระดมฝ่ามือลงบนอกกว้างของเขา ชานยอลฮยองไม่สนใจ เขารวบมือันไว้แล้วเอาเข็มขัดมามัดมือทั้งสองข้างของฉันเอาไว้เหนือหัว

“เหอะ! เกลียดฉันงั้นเหรอ แล้วฉันจะทำให้เธอครางชื่อผู้ชายที่เธอเกลียดทั้งคืน!”

“ปล่อย!!! กรี๊ดดดดดด” ฉันร้องออกมาไม่เป็นเสียงเมื่อชานยอลฮยองกระชาก ผ้าพันหน้าอกฉันออกด้วยความป่าเถื่อน  มือทั้งสองข้างถูกพันธนาการไว้ด้วยเข็มขัดเส้นหนาทำให้ฉันไม่สามารถผลักไสเขาออกไปได้

ฉันพยายามเบี่ยงหนาหนีริมฝีปากที่ระดมจูบลงมาอย่างดิบเถื่อน มือก็ไม่ปราณีนวดคลึงหน้าอกฉันอย่างบ้าคลั่งจนมันช้ำไปหมดแล้ว  ตอนนี้ทั้งตัวฉันมีแต่รอยช้ำรอยจ้ำแดงๆ ไปทั่งทั้งตัวจนเหมือนคนเป็นโรคร้าย ชานยอลฮยองก้มลงต่ำไปเรื่อยๆ ริมฝีปากร้อนผ่าวครอบครองบุพผาตูมทั้งสองข้างของฉันอย่างกระหาย มืออีกข้างก็ถอดเสื้อผ้าออกไปเรื่อยๆ จนไม่นานร่างของเราก็ปล่าวเปลือยด้วยกันทั้งคู่  ริมฝีปากร้อนผ่าวของเขายังคงครอบครองและดูดดึงหน้าอกฉันอยู่ทำให้เกิดเสียงชื้นแฉะดังไปทั่วห้องที่เงียบสงัด ฉันไม่ดิ้น ไม่ขัดขืนอะไรอีกต่อไปแล้ว เพราะรู้ดีว่ายังไงฉันก็ไม่มีวันหนีเขาพ้น รั้นไปก็เจ็บตัวเปล่าๆ  เพราะคำว่าศักศรีดิ์ของฉันมันหมดไป  ตั้งแต่เสียสิ่งสำคัญที่สุดไปให้จงอินแล้ว   เมื่อเห็นว่าฉันสงบลงชานยอลฮยองจึงแกะเข็มขัดที่มัดมือฉันออก

มือของชายอลฮยองไล้ไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็จบลงที่กลีบหวานกลางลำตัวของฉัน เขาหยอกล้อมันอยู่พักนึงแล้วจึงสอดเข้าไปยังปราการด้านใน

“อ๊ะ...ชะ...ชานยอล...เจ็บ” ฉันครางออเมาเมื่อเขาไม่หยุดอยู่ที่นิ้วเดียว  ปากหนาก็ใช่ว่าจะอยู่นิ่ง ยังคงจูบเม้มไปตามผิวบางใสของฉันไม่หยุดยั้ง  มือทั้งสองข้างของฉันที่เพิ่งเป็นอิสระ เอื้อมขึ้นจืกแผ่นหลังของเขาจนเลือดเริ่มซึม และดูเหมือนชานยอลฮยองรตะไม่สนแผลที่ศีรษะของเขาเลยซักนิด

“อือ...มะ...ไม่ไหวแล้ว” ฉันครางออกมาเสียงแผ่วเมื่อคนตรงหน้าแกล้งฉันไม่หยุด ทั้งๆ ที่เขาก็แทบจะไม่ไหวเหมือนกัน แต่ยังคงอยากแกล้งฉัน ชานยอลฮยองลุกขึ้นเป็นท่านั่งแล้วจับขาฉันแยกออกจากกันไม่รอช้า  เขาจับแก่นกายใหญ่โตรูดยงึ้นลงสองสามทีแล้วจึงค่อยแทรกเข้ามาจนมิดดั้ม

“อ๊า...เจ็บ...ชานยอล...เอาออกไป...” ฉันพูดขึ้นมาอย่างทนไม่ไหว ขนาดของชานยอลฮยองคงจะใหญ่กว่าจงอิน เลยให้ฉันเจ็บมาก

“อา...ทนหน่อย...ที่รัก” ชานยอลฮยองเองก็คงจะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน  เขาครางเสียงกระเส่าแล้วค่อยๆ ขยับสะโพกด้วยจังหวะเนิบๆ  คงกลัวฉันเจ็บ  และดูเหมือนอารมณ์เขาจะพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ จังหวะที่เนิบนาบจึงเปลี่ยนรวดเร็วและเร่าร้อน

“อ๊ะ...อ่ะ..อ๊ะ...ชานยอล”  ฉันจิกแผ่นหลังของชานยอลลึกลงไปอีกเมื่อเขากระแทกเข้ามาไม่ยั้ง จนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้อง เตียงขนาดคิงไซส์สั่นสะเทือนไปหมด

“อา...เยจิน....ฉันรักเธอ....” ชานยอลฮยองที่กำลังดูดดึงบุพผาตูมอยู่ครางออกมา

แต่...เยจิน  งั้นเหรอ.....

ทำไมหัวใจหัวใจข้างซ้ายของฉันถึงได้หน่วงๆอย่างนี้ 

ชานยอลฮยองลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง จับขาทั้งสองข้างของฉันไว้มั่น แล้วกระแทกเข้ามาจนสุดปลาย

“อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อื้อ..” ฉันครางออกมาอย่างทนไม่ไหว ยอมรับเลยว่าสัมผัสจากเขา.....ทำให้ฉันรู้สึกดี.....

ชานยอลฮยองกระตุกสองสามทีแล้วปล่อยน้ำนมข้นขาวเขามาในตัวฉัน 

ชานยอลฮยองล้มตัวลงนอนใกล้ฉันแล้วดึงฉันเข้าไปจูบอีกครั้ง

ดูเหมือนว่าค่ำคืนนี้จะดำเนินไปอีกยาวนาน…

ช่วยกลับไปคอมเมนท์เป็นกำลังใจให้ไรท์หน่อยน้า

ถ้าคอมเมนท์เยอะแอดกลับมาลงตอนต่อไป 

ในเล่มจะรีไรท์ให้ดีกว่านี้นะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเอ็นซีห่วยๆ ค่ะ  

http://writer.dek-d.com/nim_555/story/view.php?id=1052868